جاذب مولکولارسیو ماده ای از جنس آلومیناسیلیکات کریستالی است که مولکول های آن از ساختارهایی به شکل چارچوب ساخته شده اند. این چارچوب ها متشکل از کاتیون های تک ظرفیتی و دو ظرفیتی از گروه فلزات قلیایی خاکی مانند آب در فرم سنترشده گروه مذکور می باشند. توسط حرارت دهی و بدون آسیب رساندن به ساختار مولکول، آب کریستالی از ساختار حذف می گردد تا شرایط برای فرآیندهای برگشت پذیر همانند فرآیند جذب/دفع آب فراهم آید. کربن مولکولارسیو هر دو مولکول اکسیژن و نیتروژن را جذب می کند. نکته مهم در جداسازی N2/O2 ، سرعت نفوذ متفاوت آن ها در حفرات جاذب است؛ که موجب می شود اکسیژن به مراتب بیشتر از نیتروژن جذب CMS شود.